Wpływ leczenia fluorkami na częstość złamań u kobiet po menopauzie z osteoporozą ad 8

Podobnie nie było znaczących różnic między grupami w odniesieniu do nachylenia średniej całkowitej powierzchni bocznej trzonów kręgowych (-2.048 . 0.320 vs. -2.098 . 0.317 cm2 na rok). Dyskusja
Masa kośćkowa uległa zwiększeniu w grupie fluorowej w porównaniu z grupą placebo. W odcinku lędźwiowym kręgosłupa, miejscu zawierającym przewagę kości gąbczastej, gęstość mineralna kości wzrastała liniowo w tempie około 10 procent rocznie. W przeciwieństwie do tego, istniała znaczna utrata kości z wału promienia, miejsca z przewagą kości korowej. Zmniejszenie zawartości minerałów kostnych w wale promieniowym stwierdzono wcześniej podczas leczenia fluorem.2 Rüegsegger i wsp.23 wykorzystali tomografię komputerową do oceny zmian w obu typach kości w dystalnym odcinku kości promieniowej i piszczelowej oraz stwierdzili wzrost kości gąbczastej, ale ubytek w kości korowej. Te wyniki sugerują, że terapia fluorem powoduje redystrybucję kości z kory do przedziału gąbczastego. Tak więc, pomimo suplementacji, może nie być wystarczającej ilości wapnia wchłoniętego w celu mineralizacji dużej ilości nowo utworzonej matrycy w kości gąbczastej, powodując usunięcie minerału z kości korowej.
Chociaż gęstość mineralna kości w bliższej części kości udowej znacznie wzrosła w obu miejscach skanowania w grupie leczonej w porównaniu z grupą placebo, tempo wzrostu było tylko jedną czwartą niż w odcinku lędźwiowym kręgosłupa. Wyniki w bliższej części kości udowej były pośrednie między tymi w kręgach i promieniu i są zgodne z ich pośrednim rozmieszczeniem kości gąbczastej i korowej; szyjka kości udowej to około 25% kości gąbczastej, a krętarz kości udowej około 50% 14. Tak więc niewielkie ubytki kości korowej w bliższej części kości udowej mogły zostać zrekompensowane przez duże przyrosty kości gąbczastej.
Uformowane kości w odpowiedzi na duże dawki fluorków mają zwiększoną krystaliczność i mogą mieć zmniejszoną elastyczność24, 25; w ten sposób zwiększona masa kości indukowana przez leczenie niekoniecznie jest równoznaczna ze zwiększoną wytrzymałością kości. Skutki krótkotrwałego podawania fluoru zwierzętom laboratoryjnym były zmienne, jedno badanie wykazało wzrost siły kości w kośćach 26, ale większość nie wykazała zmian ani zmniejszenia wytrzymałości kości.25, 27, 28 W związku z tym ogólny efekt terapii fluorowej na wytrzymałość szkieletu może być skutkiem kompensujących efektów jakościowych zmian w kości (które obniżają wytrzymałość) i wzrostów masy kości gąbczastej (które zwiększają siłę). Zatem w tych okolicznościach ocena częstości złamań jest jedynym wiarygodnym sposobem określenia skuteczności w warunkach klinicznych.
Wyniki kilku kontrolowanych badań klinicznych dotyczących wpływu leczenia fluorkiem na częstość złamań są sprzeczne. W podwójnie ślepym, trzyletnim, randomizowanym badaniu z udziałem pacjentów ze szpiczakiem mnogim, Harley i wsp.29 stwierdzili podobne wartości częstości złamań w grupach fluorków i placebo. W sześciomiesięcznym, randomizowanym badaniu z podwójnie ślepą próbą u starszych mężczyzn i kobiet Inkovaara i wsp. 30 stwierdzili, że fluorek wiązał się z większą liczbą złamań wszystkich typów niż placebo, ale pacjentów obserwowano tylko przez osiem miesięcy bez dodatkowych badań. podano wapń
[podobne: katarzyna rosicka jaczyńska wikipedia, dormed odkryta, koramed plewiska ]