Wciąganie swobodnych rytmu dobowego przez melatoninę u osób niewidomych cd

Kapsułki placebo zawierały tylko laktozę. Pojemniki na pigułki zostały zakodowane i oznaczono je etykietami dla drukarek i brajla. Mierniki rezultatu
Moment wzrostu endogennej produkcji melatoniny określono jako marker fazy okołodobowej. Aby zmierzyć poziom melatoniny w osoczu w danym dniu, badani zostali przyjęci do General Clinical Research Center na Oregon Health Sciences University, a próbki krwi pobierano co godzinę przez 24 godziny. Aby upewnić się, że nie ma interferencji od egzogennej melatoniny, kapsułki badawcze nie zostały pobrane w dniu pobierania próbek lub w ciągu poprzedzającego jednego lub dwóch dni. Stężenie melatoniny w osoczu mierzono w rdzeniu laboratoryjnym za pomocą testu radioimmunologicznego z przeciwciałem hodowanym w laboratorium Kennaway i in. 14 oraz z odczynnikami dostarczonymi przez American Laboratory Products (Windham, NH). Dolna granica czułości tego testu wynosi 1,0 pg na mililitr (4,3 pmol na litr); Współczynnik zmienności między testami wynosi 10,2 procent przy stężeniu 15 pg na mililitr (64 pmol na litr). Test ten został zwalidowany za pomocą spektrometrii masowej z chromatografią gazową.11 Każdy 24-godzinny zestaw pomiarów melatoniny w osoczu generował porę dnia, w której stężenie melatoniny w osoczu przekraczało próg 10 pg na mililitr. Okres okołodobowy określono następnie na linii podstawowej i dla prób melatoniny i placebo, dopasowując linię regresji liniowej do czasów tego wzrostu w kolejnych dniach.
Wpływ leczenia na całkowity czas snu, opóźnienie snu (przerwa między początkiem możliwości snu a początkiem snu), efektywność snu (całkowity czas snu podzielony przez czas dozwolony jako możliwość snu) i czas spędzone na jawie po rozpoczęciu snu oceniano za pomocą polisomnografii przeprowadzonej w laboratorium snu. Osobnicy mogli spać od 10 wieczorem do 6 rano. Dla każdego pacjenta zapisywano siedem polisomnogramów; pierwszy (uzyskany podczas oceny przesiewowej) został wykorzystany do wykluczenia wszelkich zaburzeń snu podstawowego i przyzwyczajenia pacjenta do laboratorium snu. Polisomnogramy rejestrowano również na początku, w środku i na końcu badania melatoniny i placebo, w ciągu kilku dni przed lub po każdej ocenie fazy okołodobowej. Oczekiwano, że stężenie melatoniny w osoczu osiągnie próg 10 pg na mililitr w określoną noc zapisu polisomnograficznego, ekstrapolowano z linii regresji liniowej dopasowanej do zmierzonych punktów czasowych.
Analiza statystyczna
O ile nie zaznaczono inaczej, dane wyrażono jako średnie . SD. Różnice w okresie okołodobowym zbadano pod względem istotności statystycznej za pomocą dwustronnych testów t dla powtarzających się pomiarów. Różnice w zmiennych polisomnograficznych w zależności od leczenia (melatonina lub placebo), etap badania (początek, środek lub koniec) i interakcja (zróżnicowany efekt leczenia w zależności od etapu badania) zostały przetestowane pod kątem istotności statystycznej za pomocą analizy wariancji i dwustronne testy t-post po hoc dla powtarzających się pomiarów.
Wyniki
Tabela 1. Tabela 1. Charakterystyka siedmiu niewidomych z wolnym rytmem dobowym w linii podstawowej i podczas podawania placebo lub melatoniny
[przypisy: zrazik wątrobowy, zapalenie krezki jelita cienkiego, wareniklina ]
[podobne: boldenone, gabloty wewnętrzne, Nonacne ]
[więcej w: katarzyna rosicka jaczyńska wikipedia, salwirak, dermatoza okołoustna ]