Skuteczność Ondansetronu (Gr 38032F) i roli serotoniny w indukowanych przez cisplatynę nudnościach i wymiotach ad 5

Osiemdziesiąt pięć procent pacjentów otrzymujących ondansetron i 55 procent osób otrzymujących placebo (którzy również otrzymali leczenie przeciwwymiotne) miało co najmniej jeden epizod opóźnionego wymiotów (P <0,05). Podobna liczba pacjentów, którzy otrzymywali ondansetron lub placebo, nie doświadczyła wymiotów od drugiego do czwartego dnia po chemioterapii cisplatyną. Nie było różnic między grupami leczonymi pod względem częstości występowania lub nasilenia zdarzeń niepożądanych, niezależnie od tego, czy zdarzenia zostały uznane przez badacza za powiązane z narkotykami. Częstość występowania biegunki wynosiła 14 procent w grupie placebo i 7 procent w grupie ondansetronu. Bóle głowy wystąpiły u 15 procent pacjentów przyjmujących ondansetron i 21 procent osób otrzymujących placebo. Nie zaobserwowano żadnych reakcji pozapiramidowych. Nie było znaczących różnic między tymi dwiema grupami w wynikach oceny hematologicznej i chemii krwi.
Rola serotoniny w wywoływanych przez cisplatynę nudnościach i wymiotach
Ryc. 1. Ryc. 1. Zwiększone wydzielanie 5-HIAA z moczem u indywidualnych pacjentów z rakiem leczonych cisplatyną. Początkowe wartości określono w zebranym moczu na dwie godziny przed rozpoczęciem wlewu cisplatyny, a końcowe wartości w moczu zebrano cztery do sześciu godzin po wlewie.
Rycina 2. Rycina 2. Epizody wymiotów (.) w odniesieniu do ilości moczowego 5-HIAA (.) wydalane po chemioterapii Cisplatyną. Ilość 5-HIAA określono w moczu zebranym podczas dwugodzinnych okresów, rozpoczynając dwie godziny przed infuzją cisplatyny, i wyrażono jako wzrost powyżej linii podstawowej.
Stężenie 5-HIAA w moczu, szybkość wydzielania 5-HIAA i stosunek wydalania 5-HIAA z moczem do stężenia kreatyniny określono przed, podczas i po infuzji cisplatyny. Współczynniki wydalania 5-HIAA i kreatyniny oraz stosunek tych wskaźników zostały skorygowane o zmiany w objętości moczu wytwarzane przez podawanie dożylnych płynów i mannitol. Wszyscy pacjenci mieli znaczny wzrost wydalania 5-HIAA z moczem po otrzymaniu cisplatyny (ryc. 1). Wskaźnik wydalania 5-HIAA wzrósł ze średnio 490 . 42 .g na godzinę w ciągu dwóch godzin przed wlewem cisplatyny do 1242 . 212 .g na godzinę w okresie od czterech do sześciu godzin po wlewie (P <0,001). Po skorygowaniu o poziom kreatyniny (nanogramy 5-HIAA na mikrogram kreatyniny) stosunek 5-HIAA: kreatynina wynosił średnio 7,0 . 0,8 przed infuzją cisplatyny i wzrósł do 17. . 1.6 cztery do sześciu godzin po infuzji. Podobny wzrost wydalania 5-HIAA z moczem powyżej linii podstawowej obserwowano w grupie placebo (350 . 39% lub 1,8 mg) i grupie z ondansetronem (420 . 55% lub 1,6 mg) (P> 0,1). Związek między wystąpieniem wymiotów a zwiększeniem wydalania 5-HIAA w moczu oceniano u pacjentów otrzymujących placebo (przed leczeniem przeciwwymiotnym). Co ciekawe, początek i rozwój wymiotów następowały równolegle ze wzrostem wydalania 5-HIAA z moczem (ryc. 2). U zdrowych ochotników nie stwierdzono istotnych zmian w szybkości wydalania 5-HIAA lub w 5-HIAA: stosunku kreatyny po tym, jak kontrole zostały poddane hydratacji i mannitolowi.
Dyskusja
Badania na zwierzętach laboratoryjnych i otwarte badania kliniczne z udziałem pacjentów z nowotworami wykazały, że antagoniści receptorów serotoninowych S3 zapewniają ochronę przed nudnościami i wymiotami wywoływanymi przez chemioterapię.18 19 20 21 22 23 24 Chociaż te badania pilotażowe dostarczyły wstępne dane na temat skuteczności i skuteczności bezpieczeństwo tych środków, interpretacja wyników została ograniczona przez brak grup kontrolnych, heterogenność populacji badanych pacjentów, stosowanie schematów chemioterapii, na których niewiele informacji o naturalnym przebiegu wymiotów, oraz brak oceny opóźnionego wymiotów
[patrz też: rak urotelialny, przepuklina rozworu przełykowego przepony, prodental legionowo ]