Rak nerkowokomórkowy: biologia molekularna, immunologia i postępowanie kliniczne

Rak nerkowokomórkowy jest czasami określany jako rak najbardziej oporny na chemioterapię i radioterapię. Gdy rak nerkowokomórkowy rozprzestrzenił się poza nerkę, opcje terapeutyczne są ograniczone. W samych tylko Stanach Zjednoczonych 12 000 osób umiera każdego roku z powodu przerzutowego raka nerki. Autorzy rozdziału poświęconego chemioterapii w tej książce podkreślają: Bez wątpienia nowe cele i narkotyki muszą zostać zidentyfikowane, jeśli reakcja i przeżycie mają zostać poprawione . Dwie cechy raka nerkowokomórkowego sugerują, że przyszłość leczenia raka nerki leży w immunologicznych lub ukierunkowanych strategiach terapeutycznych. Po pierwsze, rak nerkowokomórkowy okazjonalnie reaguje dramatycznie na immunoterapię. Po drugie, gen von Hippel-Lindau jest zmutowany lub inaktywowany w co najmniej 80 procentach sporadycznych raków nerkowokomórkowych. Ten wysoki wskaźnik mutacji pojedynczego genu zapewnia cel dla rozwoju specyficznych terapii: szlaków komórkowych kontrolowanych przez białko von Hippel-Lindau.
Rak nerkowokomórkowy: biologia molekularna, immunologia i zarządzanie kliniczne to zwięzła, dobrze zorganizowana książka, która omawia niemal każdy aspekt raka nerki, od epidemiologii i patologii, po zarządzanie konkretnymi sytuacjami klinicznymi i ostatnie badania nad immunoterapią. Niektóre tematy, takie jak epidemiologia i zespoły paranowotworowe, są omawiane krótko. Inne są badane na znaczną głębokość, w tym nieprawidłowości immunologiczne związane z rakiem nerkowokomórkowym, postęp w terapii biologicznych i chirurgiczne. Tylko od czasu do czasu wyjątki ilość miejsca poświęconego tematowi jest wyraźnie skorelowana z jego prawdopodobnym znaczeniem w przyszłości terapii raka nerkowokomórkowego.
Książka składa się z trzech części. Pierwsza, wstępna część, zawiera rozdziały poświęcone epidemiologii, patologii i genetyki molekularnej. Druga i najkrótsza część, zatytułowana Zarządzanie miejscowym rakiem nerkowokomórkowym , koncentruje się głównie na zarządzaniu chirurgicznym. Trzeci, zatytułowany Postępowanie z zaawansowanym i / lub przerzutowym rakiem nerkowokomórkowym , obejmuje rozdziały dotyczące postępowania klinicznego, chemioterapii, immunoterapii i antyangiogenezy. Rozdział dotyczący chemioterapii jest odpowiednio krótki, ponieważ środki cytotoksyczne na ogół nie dają znaczących wskaźników odpowiedzi. Rozdział ten zawiera jednak niezwykle użyteczną, ośmiostronicową tabelę podsumowującą wyniki badań II fazy chemioterapii i immunoterapii.
Ta książka ma wiele mocnych stron. Jedna to jej organizacja. Każdy rozdział jest podzielony na wyraźnie oznaczone, krótkie podsekcje, dzięki czemu jest czytelny i umożliwia czytelnikowi sprawne zlokalizowanie informacji na konkretny temat. Drugą mocną stroną jest nacisk na cechy immunologiczne raka nerki. Prawie 100 stron zajmuje się mechanizmami chorobowymi i terapiami biologicznymi, w tym rozdziałami dotyczącymi zaburzeń układu immunologicznego, interleukiną-2, interferonem, terapią monoklonalną przeciwciałem i immunoterapią adoptywną. Te rozdziały są szczególnie dobrze wspomniane i zawierają odniesienia od niedawna w 1999 roku.
Być może jedyną ważną słabością tej książki jest jej zbyt krótka dyskusja na temat funkcji białka von Hippel-Lindau Funkcja tego białka z pewnością będzie ważna w rozwoju terapii celowanej. Rozdział dotyczący raka nerkowokomórkowego wymienia kilka domniemanych funkcji białka von Hippel-Lindau, a rozdział poświęcony angiogenezie odnosi się do roli tego białka w hamowaniu ekspresji naczyniowego śródbłonkowego czynnika wzrostu. Prawdą jest, że funkcja białka von Hippel-Lindau jest trudnym i szybko rozwijającym się tematem, a recenzje są łatwo dostępne w innych publikacjach.
Ta wspaniała książka jest zarówno przydatna, jak i czytelna. Ze względu na szeroki zakres, ale zwięzłą organizację, będzie cenna dla prawie wszystkich osób zainteresowanych rakiem nerek, w tym onkologów chirurgicznych i medycznych, badaczy klinicznych i badaczy laboratoryjnych. Jego interdyscyplinarna atrakcyjność stwarza pole do rozwoju nowych strategii terapeutycznych dla raka nerkowokomórkowego, które z pewnością będą wymagać podejścia interdyscyplinarnego.
Elizabeth Petri Henske, MD
Fox Chase Cancer Center, Filadelfia, PA 19111

[hasła pokrewne: dźwigacz jądra, odczyn rivalty, zapalenie otrzewnej rokowania ]
[przypisy: przesycanie aluminium, cyprofloksacyna, kołki sprężyste ]
[podobne: metaplazja, optimdent, streptococcus agalactiae objawy ]